Publicat dins: Música - 21/01/2011
Sobre Baf, por Ramon Solé
No hace mucho tiempo que el incansable Jack Torrance escribió un artículo sobre la actuación de Baf en el Festival de Jazz de San Sebastián en el año 1973. A modo de ilustración aparecía una nota de prensa fechada en 1976 de otra actuación que se realizó en Zeleste. Si alguien lee lo que manifiesta el texto de dicha nota y se fija en la lista de músicos llegará a la conclusión que se trata una formación completamente distinta a la del Baf de San Sebastián. Así es y así pasó. Pero al releer la nota de prensa me dí cuenta que alguien podría llegar a pensar que esto fue fruto de una ruptura entre antiguos miembros personalizada por Josep Franco de una parte y por mí de la otra. De hecho el principal motivo por el cual Franco no tocó en San Sebastián fue por que estaba en la mili, así de prosaico. La mili interrumpió miles de iniciativas durante mucho tiempo, desde grupos ye-yé hasta cuartetos de cuerda. Nosotros no fuimos una excepción. El Baf de Zeleste del 76 se gestó cuando a un servidor le tocó el turno de prestar el servicio a la patria. Sé que no es un asunto tan importante como para componer un desmentido público. Yo lo que quiero es hablar de Josep Franco…
Enlace al artículo completo en Overlook Hotel
« Anterior: Viatge d'àcid
» Següent: Documents de Baf
4 comentaris
Xavier
22 de gener 2011, 08:27 p. m.
1José Franco (el se presentaba así, José) era bravo, muy bravo, azote de pseudo progres, intelectualets . Yo viví muchos momentos con él, tambien con Pope. En cierto modo Franco custodiaba a Pope. En plena onda laietana Franco esuchaba a Queen, otra onda pop y casi proscrita en el ambiente y hablaba de ellos…escucha eso, decía.
Tengo muchas vivencias, anecdotas guardadas, recuerdos…
Muchos de los que ahora le ensalzan, entonces le denostaban..c’est la vie
El era él en cualquier circunstancia..le recuerdo muchas veces
Ja ens trobarem Franco!!!
Xavier
pfanes
26 de febrer 2011, 11:07 p. m.
2En Josep Franco vivia aprop de l’ajuntament de Barcelona, per la banda del carrer Ciutat i crec que treballava en un banc o caixa. Tocava el baix d’allò més be. I si no recordo malament tenia i sabia tot dels Beatles. Discos inedits, grabacions i tot el que pillaba dels Beatles, ja veus el seu eclecticisme. Era una gran persona. Parlo dels inicis de Baf, eh.
Gero
27 de febrer 2011, 10:44 a. m.
3Tenia un baix “Hoffner” tipus violí igual que el que feia servir Paul McCarney als Beatles.
chento briganti
5 d’abril 2013, 07:16 p. m.
4jose franco vivia en la bajada de viladecols detras de correos nos conociamos del barrio de toda la vida. de la pza.del rey antes de toda la movida BAF. de adolescentes teniamos grupos ye-yes jose
franco era un gran fan de los beatles. y tenia un grupo los mentguichs o algo asi yo tenia otro grupo the golden kirks y eramos un poco competencia (todo esto con 14 0 15 años. luego ya vino miles davis y lo cambio todo. yo toque en la epoca de Baf que eramos. ramon olivares, guit. juanjo romero violin, ramon garcia guitarra, jose franco bajo hofner (violin) y servidor bateria. este grupo se gesto en la carcel modelo de barcelona , lugar al que fuimos a parar por un malentendido. estuvimos jose franco, octavio malagelada, yo y otro muchacho que no me acuerdo. toda la movida “free” de barna de los 70 tiene a jose franco como unico inspirador y promotor. todas las demas bandas bebieron de su mano.
RSS dels comentaris a aquest article
Vols deixar un comentari?